Do Bobrowego Dworu zawitaliśmy zimową porą. Masywne zaspy śniegu ładnie kontrastowały z elementami elewacji z surowej czerwonej cegły i spadzistym dachem z czerwonej dachówki. Nazwa dworu ma związek z bobrami żyjącymi w rzece, przy której posadowiony jest budynek. Naprzeciwko budynku znajduje się sporej wielkości sala bankietowa, a obok mała elektrownia. Całość robi monumentalne wrażenie, zwłaszcza zimą, gdy klimat jest odczuwalnie surowy i chłodny.

Zakwaterowano nas w dużym apartamencie składającym się z obszernego hallu, pokoju dziennego z aneksem sypialnym oraz sporej łazienki z narożną wanną na podwyższeniu. Największe wrażenie zrobił na nas taras widokowy, na który wychodzi się bezpośrednio z głównego pomieszczenia. Na tarasie znajduje się jacuzzi, z którego jednak nie korzystaliśmy. 

Na szczególną uwagę zasługuje restauracja działająca w obiekcie. Mieści się ona na parterze budynku i serwuje dania kuchni polskiej. Trzeba powiedzieć, że potrafią tam gotować. Wszystko nam smakowało.  Odnieśliśmy wrażenie, że wiele osób mieszkających w okolicy przyjeżdża specjalnie do restauracji, aby się posilić, co tylko utwierdza nas w przekonaniu że nasz zachwyt nad menu nie jest odosobniony. Wnętrze restauracji ma swój klimat. Jest kominek, są drewniane rzeźby bobrów i sporo akcentów z drewna. Tak, bobry widać tam na każdym kroku. Są w końcu patronami dworku.